مقاله ارزیابی مدیریت شبکه با تکنولوژی های خادم – مخدوم و عامل های سیار قوی

مقاله, ارزیابی, مدیریت, شبکه با تکنولوژی, های خادم – مخدوم, و عامل های سیار قوی

چکیده:
با توجه به گسترش روزافزون استفاده از شبکههای کامپیوتری، لزوم تسریع در انتقال اطلاعات در شبکههای کامپیوتری و مخابراتی امری اجتناب ناپذیر است، لذا باید مدیریت, هایی در حوزههای مختلف انجام شود. مدیریت, شبکههای کامپیوتری به دو روش متمرکز و توزیع شده با استفاده از تکنولوژی,هایی مانند خادم – مخدوم, و عاملهای سیار امکان پذیر است. در شبکههای بزرگ، استفاده از روشهای مدیریت,ی مانند مدیریت, متمرکز با تکنولوژی, خادم – مخدوم, باعت افزایش ترافیک شبکه و کاهش کارایی می شود و در کاربردهای خاصی چون جستجوی دادهها و جمع آوری اطلاعات از نقاط جغرافیایی دور، استفاده از مدیریت, توزیع شده با تکنولوژی, عاملهای سیار عملکرد بهتری دارد. زیرا عامل سیار دارای ویژگی هایی نظیر مهاجرت در بین عناصر شبکه و دسترسی محلی به اطلاعات است که باعت کاهش ترافیک شبکه و افزایش کارایی خواهد شد. بنابراین در این مقاله, مدیریت, شبکه بصورت متمرکز از طریق تکنولوژی, خادم – مخدوم, با مدیریت, شبکه بصورت توزیع شده از طریق تکنولوژی, عاملهای سیار ارزیابی, شده است و در مواردی از قبیل تأثیر عناصر شبکه در کارایی، تأثیر اندازه عامل سیار در حافظه مصرفی، تأثیر اندازه عامل سیار در میزان ترافیک شبکه و تأثیر پهنای باند در کارایی شبکه با یکدیگر مقایسه شده اند.
واژه های کلیدی
عاملهای سیار، مدیریت, متمرکز شبکه، مدیریت, توزیع شده شبکه، FIPA MASIF ترافیک شبکههای کامپیوتری.

۱- مقدمه
با توجه به نفود روز افزون تکنولوژی, کامپیوتر و شبکههای کامپیوتری در عرصه زندگی بشر، نیاز به افزایش سرعت انتقال اطلاعات از طریق شبکههای کامپیوتری و مخابراتی امری اجتناب ناپذیر است. لذا جهت افزایش سرعت، باید مدیریت هایی در حوزه های مختلف شبکه اعمال شود. مدیریت شبکه به دو روش متمرکز و توزیع شده امکان پذیر است و هر دو روش می تواند با تکنولوژی, هایی چون خادم مخدوم, و عامل – های سیار صورت پذیرد. در این مقاله, ابتدا به بررسی ویژگی ها، معایب و مزایای عاملها و عاملهای سیار پرداخته می شود. سپس استانداردهای بسترهای مبتنی بر عامل های سیار بیان شده و در ادامه حوزههای مختلف مدیریت شبکه بیان میشود. در بخش بعدی روشهای اندازهگیری، کنترل و مدیریت ترافیک بررسی میشود و در پایان نتایج شبیه سازی مدیریت متمرکز شبکه از طریق تکنولوژی, خادم مخدوم, با مدیریت توزیع شده شبکه از طریق تکنولوژی, عامل های سیار با هم مقایسه خواهد شد.
۲- معرفی عامل و عامل سیار
در این قسمت ویژگیهای عامل و عامل های سیار به همراه مزایا و معایب آنها بررسی خواهد شد.
۲- ۱- عامل
عامل در لغت به معنی شخصی یا چیزی است که به نمایندگی از شخصی یا چیز دیگری در زمینههای تجاری، دولتی و … فعالیت نماید. یک عامل کامپیوتری در واقع کدی است که به نمایندگی از شخصی اعزام کننده عمل می نماید. براساس نظریه نمایندگی || ۱ || می توان عاملی ها را به دو دسته تقسیم نمود. یکی نظریه نمایندگی ضعیف، که در این نظریه عامل باید دارای خصوصیاتی از قبیل استقلال داخلی، توانایی کار گروهی ، واکنشی و موافق با فعالیت ” باشد. نظریه دیگر، نظریه نمایندگی قوی میباشد که براساس این نظریه عاملی، علاوه بر دارا بودن ویژگی های نظریه ضعیف باید با استفاده از هوش و یادگیری قادر به انجام کارهایی که انسان بطور عادی انجام می دهد، نیز باشد.
۲- ۲- عامل سیار
گروهی از عامل ها را که قابلیت حرکت بین گرههای شبکه را داشته و توسط عاملهای مدیریت اطلاعات اعزام می شوند، عاملهای سیار میگویند. عاملهای سیار ویژگی های زیادی دارند که در ادامه برخی از این ویژگی ها بیان خواهد شد.
یکی از بارزترین ویژگیهای عامل سیار مهاجرت است. این ویژگی به عامل اجازه می دهد تا در بین عناصر شبکه مهاجرت نماید. مهاجرت ممکن است بصورت محلی گرا یا بدون محلی باشد. ویژگی دیگر اکتساب

داده است. یعنی عاملهای سیار به گرههای مورد نظر در شبکه مهاجرت نموده و اطلاعات مورد نظر را به طور محلی جمع آوری میکنند و میتوانند در همان گره اطلاعات را پالایشی و فیلتر نمایند، تا از انتقال اطلاعات اضافی بر روی شبکه جلوگیری کنند. از ویژگی های مهم دیگر عامل سیار می توان به تعیین مسیر حرکت عامل اشاره کرد. وقتی ماموریت عامل سیار در گره مورد نظر تمام شد، باید به گره دیگری عزیمت نماید. نحوه انتخاب مسیر ممکن است بصورت ایستا بوده و هنگام اعزام عامل سیار به آن گفته شده باشد و یا ممکن است کاملاً پویا باشد و عامل سیار براساس اطلاعات بدست آمده در گرهها بصورت هوشمند مسیر بعدی را انتخاب نماید و یا ممکن است تعیین مسیر بصورت ترکیبی بوده و عامل سیار ترکیبی از تعیین مسیر ایستا و پویا را مورد استفاده قرار دهد.
۲- ۱-۲ – مزایای عامل سیار
با توجه به ویژگیهای عاملهای سیار، آنها میتوانند مزایای زیادی داشته باشند. از مهمترین مزایای عاملهای سیار میتوان به افزایش کارایی شبکه و کاهش ترافیک آن بدلیل انتقال عامل سیار به گره ها و دسترسی و پالایش محلی اطلاعات اشاره نمود. همچنین بدلیل قابلیت ماندگاری، عامل سیار پس از اعزام کاملا مستقل عمل می کند و دیگر هیچ نیازی به ارتباط با اعزام کننده خود ندارد. بنابراین اگر اعزام کننده دچار مشکل شود، عامل سیار بدون هیچ گونه مشکلی به کار خود ادامه می دهد و این امر باعث افزایش تحمل پذیری خرابی شبکه می شود.
۲- ۲- ۲- معایب عامل سیار
هر تکنولوژی به همراه مزایا، معمولاً معایبی را نیز دربردارد و عاملهای سیار نیز از این قاعده مستثنی نیستند. یکی از معایب عامل سیار، بحث امنیت آن است. زیرا در این تکنولوژی کد نیز به همراه عامل به گره – های مختلف مهاجرت می نماید، لذا بحث امنیت در عاملهای سیار بسیار با اهمیت تر و پیچیدهتر خواهد بود. دیگر مشکل عامل های سیار افزایش حجم کد آنهاست، بدلیل انتقال کد بین گرهها حجم اطلاعات در هر بار ارسال زیاد است و چون اطلاعاتی که توسط عامل جمع آوری می شود، نیز به همراه آن به گره های بعدی منتقل می شود، بنابراین اندازه عامل سیار با هر حرکت بین گرهها بزرگتر می شود و این افزایش حجم باعث کندی انتقال عامل خواهد شد. همچنین مشکل دیگر، گستردگی و تنوع بسترهای مختلف سختافزاری و نرم افزاری است. زیرا در عامل سیار، باید اطلاعاتی در مورد تمامی این بسترها و پیکربندی انها وجود داشته باشد تا امکان ایجاد ارتباط و دسترسی محلی به اطلاعات در این بسترها میسر شود و قراردادن تمامی این اطلاعات باعث افزایش حجم کد عامل سیار و کندی حرکت آن خواهد

۳- بررسی استانداردهای موجود
برای بسترهای عاملهای سیار برای پیاده سازی بسترهای مبتنی بر عامل سیار دو استاندارد وجود دارد. یکی استاندارد MASIF که توسط OMG [۶] طراحی شده و دیگری استاندارد FIPA || ۷ || می باشد. شکل (۱) معماری استاندارد MASIF و شکل (۲) معماری استاندارد FIPA را نمایش میدهد.

شکل(۱): معماری استاندارد

شکل(۲): معماری استاندارد FIPA [۷]
همان طور که در شکل مشاهده می شود در استاندارد MASIF
میتوان چندین Region داشت و در داخل هر Region میتوان چندین AgenCy قرار داد و در داخل هر AgenCy نیز می توان چندین Place ایجاد نموده و در داخل هر Place نیز میتوان چندین Agent را فعال کرد. در این استاندارد، ارتباط از طریق رابطهای MAF … Basic Agency Service MAF Agent System Finder می شود. استاندارد FIPA نیز از چندین DOMAIN تشکیل شده، که در داخل هر DOMAIN می توان چندین Agent Platform تعریف کرد و در داخل هر Agent Platform نیز میتوان چندین DOImain| تعریف نمود و در داخل آنها نیز می توان چند Agent را فعال کرد. ارتباط در این استاندارد از طریق رابطهای AMS DF و ACC فراهم می شود [۳].
این دو استاندارد تا حدود زیادی مشابه هم می باشند و عملکرد قسمتهای مختلف آنها تقریباً با یکدیگر معادل است. تفاوت آنها در این است که استاندارد MASIF| بیشتر به کار با عاملهای سیار و سیار بودن عامل تاکید دارد، اما استاندارد FIPA بیشتر به هوشمندی عامل – ها تاکید می کند.
۴- روشهای مدیریت شبکه و حوزه های مدیریتی مدیریت شبکه
یعنی نظارت و سرکشی به عناصر شبکه جهت جمعاوری و تحلیل دادهها، تا براساس تحلیل انجام شده تصمیمات لازم جهت افزایش کارایی شبکه صورت پذیرد. امروزه به دلیل استفاده از شبکههای ناهمگن، مدیریت شبکه بسیار پیچیده است. همانطور که درشکل (۳) مشاهده میشود مدیریت شبکه به روشهای مختلفی || ۲] امکان پذیر است که برخی از ان ها عبارتند از:
۱-۴- مدیریت متمرکز شبکه
در این روش مدیریتی، یک گره مدیر وجود دارد و تمامی اعمال مدیریتی توسط آن انجام می شود. برای سرکشی به عناصر شبکه از تکنولوی خادم مخدوم, و پروتکل هایی مانند SNMP و CMIP استفاده می شود. این روش مدیریتی مشکلات زیادی را به همراه دارد که از جمله می توان به ایجاد گلوگاه ترافیکی در گره مدیر، انجام تمامی پردازشی ها در گره مدیر، اشغال شدن پهنای باند شبکه با توابع مدیریتی و … اشاره کرد (شکلی ۳- a).

Facebook Twitter LinkedIn Pinterest Print